Διαβητική
Αμφιβληστροειδοπάθεια
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια νόσος με κύριο χαρακτηριστικό τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης (σάκχαρο) στον οργανισμό. Τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα οδηγούν μακροπρόθεσμα σε βλάβες στα τοιχώματα των αγγείων σε όλο το ανθρώπινο σώμα. Στα πλαίσια της γενικευμένης αγγειοπάθειας προσβάλλονται και τα μικρά αγγεία του αμφιβληστροειδή με αποτέλεσμα την εμφάνιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας
Στάδια της Διαβητικής Αμφιβληστροειδοπάθειας
Μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
Οι πρώτες, κλινικά εμφανείς αλλοιώσεις της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας στο βυθό (δηλαδή το εσωτερικό) του ματιού είναι τα μικροανευρύσματα.
Πρόκειται για σακοειδείς σχηματισμούς, που εμφανίζονται σε σημεία όπου το τοίχωμα των μικρών αγγείων έχει εξασθενήσει. Συχνά εμφανίζουν διαρροή υγρού ή και σπάνε προκαλώντας ενδοαμφιβληστροειδικές αιμορραγίες. Η έξοδος υγρού και λιπιδίων από τα τοιχώματα των αγγείων προκαλεί οίδημα (τόσο εστιακό όσο και γενικευμένο).
H κυριότερη αιτία μείωσης της όρασης στη μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι το οίδημα της ώχρας κηλίδας.
Παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
Η δυσλειτουργία των αγγείων του αμφιβληστροειδή οδηγεί μακροπρόθεσμα σε μειωμένη διαθεσιμότητα οξυγόνου στα κύτταρα και ισχαιμία. Η παρατεταμένη ισχαιμία αποτελεί ερέθισμα για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης, που λέγεται αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας (VEGF) και προάγει την δημιουργία νέων αγγείων (νεοαγγείων).
Τα νεοαγγεία είναι παθολογικά αγγεία και ιδιαίτερα εύθραυστα με αποτέλεσμα η ρήξη τους να προκαλεί ενδοϋαλοειδική αιμορραγία και άμεση απώλεια της όρασης, αφού το αίμα εμποδίζει το φως να φτάσει στον αμφιβληστροειδή. Το τελικό στάδιο της παραγωγικής αμφ/πάθειας περιλαμβάνει αιμορραγίες στο υαλώδες, ουλοποίηση, αποκόλληση, νεοαγγειακό γλαύκωμα και απώλεια της όρασης.
Θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας
Η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης της πάθησης είναι η πρόληψη. Μελέτες έχουν δείξει πως αυστηρή ρύθμιση της γλυκόζης μειώνει τον μακροχρόνιο κίνδυνο απώλειας όρασης από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Ανάλογα με την έκταση και την σοβαρότητα της πάθησης υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές μέθοδοι
Φωτοπηξία με laser όπου με την βοήθεια φωτεινής ακτίνας laser καυτηριάζονται τα αμφιβληστροειδικά νεοαγγεία που αιμορραγούν. Οι επαναλαμβανόμενες βολές του laser εμποδίζουν την μη φυσιολογική ανάπτυξη αγγείων. Πρωταρχικός στόχος της μεθόδου είναι η σταθεροποίηση της όρασης.
Υαλοειδεκτομή (βιτρεκτομή). Πρόκειται για την χειρουργική αντιμετώπιση και επιλέγεται σε προχωρημένες περιπτώσεις παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και σε περιπτώσεις ενδοϋαλοειδικής αιμορραγίας. Ο οφθαλμίατρος διενεργεί μικροχειρουργική επέμβαση εκτομής του θολού υαλοειδούς υγρού (απομάκρυνση αυτού και αντικατάσταση του με ένα καθαρό διάλυμα).
Ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις (ενέσεις) αποτελούν την τελευταία εξέλιξη στην αντιμετώπιση της παθολογικής νεοαγγείωσης και του οιδήματος αμφιβληστροειδούς. Η ενδοϋαλοειδική έγχυση στην πραγματικότητα είναι μια ένεση στο εσωτερικό του οφθαλμού. Υπάρχουν δυο κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούμε για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθειας οι ενδοβόλβιες ενέσεις κορτιζόνης (τριαμσινολόνη) για την αντιμετώπιση του διαβητικού οιδήματος της ωχράς και ενέσεις αντι-VEGF, ένα ειδικό φάρμακο που αναστέλλει τη δράση του παράγοντα VEGF. O παράγοντας VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor), ευνοεί την ανάπτυξη των παθολογικών, μη φυσιολογικών αγγείων, δηλαδή των νεοαγγείων
